۱۳۹۴ شهریور ۱۱, چهارشنبه

امید على شناس فعال مدنى زندانى، به دلیل مقاومت در برابر پوشیدن لباس زندان، حدود سه ماه است که نتوانسته با خانواده خود ملاقات کند.

بى ملاقات به دلیل امتناع از پوشیدن لباس زندان؛ گزارشى از وضعیت امید على شناس

خبرگزارى هرانا – امید على شناس فعال مدنى زندانى، به دلیل مقاومت در برابر پوشیدن لباس زندان، حدود سه ماه است که نتوانسته با خانواده خود ملاقات کند.
به گزارش خبرگزارى هرانا، ارگان خبرى مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، چهارشنبه هفته گذشته دهم تیرماه نیز با وجود مراجعه خانواده، مأمورین زندان مانع انجام ملاقات وى با خانواده اش شدند و اصرار وى به عدم بازگشت به بند بدون انجام ملاقات، منجر به دخالت گارد ضد شورش زندان شد.
سیمین عیوضى، مادر امید على شناس در این باره به گزارشگر هرانا گفت:” برای سومین بار درخواست ملاقات حضوری کردم ولی از آن طرف به دلیل نپوشیدن لباس زندان (معروف به سیم خاردار) به امید اجازه ندادند بیاید، امید هم اصرار کرده بود بدون ملاقات از سالن بیرون نمی رود که گارد ضد شورش زندان در محل حاضر شد و پسرم مجبور شد بدون ملاقات به بند برگردد.”
این در حالی است که درباره پوشیدن لباس فرم اجبار قانونی وجود ندارد و این موضوع حتی در خود زندان اوین هم کاملا سلیقه ای اعمال می شود، خانم عیوضی افزود که علیرغم اینکه حدود سه ماه است فرزندش را ندیده ولی قصد ندارد وی را وادار به کاری علیرغم میل شخصی اش کند: “من به هرجایی مراجعه کرده ام قانونی مبنی بر الزام به پوشیدن لباس زندان ارائه نکرده اند، از آن طرف کاش این وسواسی را که در قانونی که ریشه اش هم مشخص نیست، نشان می دهند، درباره قوانین مکتوب و نوشته خودشان نشان می دادند و الان اقلا وثیقه را می پذیرفتند و پسرم آزاد می شد یا برخلاف اصل تفکیک جرائم به بند مجرمان خطرناک منتقلش نمی کردند.”
مادر امید علی شناس شرایط بند هشت زندان اوین را نیز بسیار نامناسب توصیف کرد و گفت که علیرغم مراجعات مکرر وی و بقیه خانواده ها و اعتراض های خود زندانیان، پیگیری شرایط اسفبار این بند همچنان در حد قول و قرار مانده است.
به گزارش هرانا، بند هشت در حال حاضر یکی از بدترین بندهای زندان اوین است که در آن تعداد زیادی از زندانیان سیاسی علیرغم اصل تفکیک جرائم همراه با زندانیان غیرسیاسی و بعضا خطرناک نگهداری می شوند و به گفته زندانیان، ازدحام جمعیت در این بند به شکلی است که تعداد زیادی از زندانیان شب ها در راهروها و کریدورهای بند می خوابند.
امید على شناس، ١٣ شهریور سال گذشته بازداشت و به بند دو-الف سپاه پاسداران منتقل شد و علی‌‌رغم صدور قرار وثیقه ١٠٠میلیون تومانی، دادگاه بدوی و قبلا دادسرا به دلایل نامعلومی از پذیرش وثیقه خودداری کردند و به گفته مادرش، هنوز هم یکی از مطالبات آنان این است که تا قطعی شدن حکم، با آزادی وی به قید وثیقه صادره موافقت کنند.
آقای علی شناس به دلیل فعالیت های مدنی مسالمت آمیز، به اتهام تبلیغ علیه نظام، اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی و توهین به رهبری به ۱۰ سال زندان محکوم شد، دادگاه وی به همراه سه فعال مدنی دیگر، در کمتر از از پانزده دقیقه، توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه برگزار شد و مجموعا به ۳۸ سال زندان محکوم شدند.
مطابق دادنامه، فعالیت های مجازی و انتشار مطالب انتقادی درباره وضعیت حقوق بشر و اعدام در ایران، همدلی و همراهی با خانواده های زندانیان سیاسی و خانواده های زندانیان محکوم به اعدام، شرکت در تجمعی در دفاع از کوبانی، همدلی با خانواده های قربانیان حوادث سال ۸۸ و ارتباط با فعالین حقوق بشر، مستند اتهاماتی است که به این فعال مدنی وارد شده است.
به اعتقاد مشاورین حقوقی هرانا، دادنامه صادره علیه این فعالین مدنی که تصاویر آن از سوی هرانا منتشر شد، حاوی اشتباهات فاحش حقوقی است که در صورت رسیدگی جدی و دقیق شانس تغییر حکم را در دادگاه تجدید نظر تا حد زیادی افزایش خواهد داد.
آقای امید علی شناس هم اینک در یازدهمین ماه بازداشت موقت در بند هشت زندان اوین منتظر نتیجه دادگاه تجدید نظر است.

حضور اعتراضی شهروندان مقابل قوه قضائیه نسبت به احکام قوه قضائیه




خبرگزاری هرانا – تعدادی از شهروندان با حضور مقابل دادگاه انقلاب اعتراض خود را نسبت به احکام قوه قضائیه نشان دادند.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، به نوشته هوشنگ نعمتی سه شنبه دهم شهریور، مادران دو فعال مدنی زندانی امید علی شناس و آتنا دائمی به همراه مادر سعید زینالی گمشده کوی دانشگاه ۷۸، با در دست گرفتن پلاکاردهایی نسبت به احکام صادره و بی توجهی قوه قضائیه اعتراض کردند، همچنین خانواده ای که گفته می شود ” یک روحانی اموال و کارخانه شان را مصادره کرده است”، نیز در این تجمع حضور داشتند.
تحصن و اعتراض های گروهی به احکام قوه قضائیه و تجمع افراد و خانواده های آسیب دیدگان از دستگاه قضایی اخیرا به بخشی از فرهنگ اعتراضی جامعه مدنی در راه بهبود حقوق بشر تبدیل شده است.
خبرگزاری هرانا