این مراسم در ایران “دهه فجر” نامیده می‌شود، اما مردم به آن “دهه زجر” می‌گویند که اصطلاحی کاملا جاافتاده است.
“دهه زجر” عملاً از آخرین روزهای دی ماه شروع شده و با راهپیمایی ۲۲ بهمن به پایان می‌رسد.
از روز (۲۸ دی ماه) مردم ایران شاهد نصب پرچم‌ها، پلاکادرها، بنرها، داربست‌های فلزی و غیره در مقابل ارگان‌های دولتی، مساجد، پایگاه‌های بسیج و اماکن پر تردد هستند. “دهه زجر” عملاً از آخرین روزهای دی ماه شروع شده و با راهپیمایی ۲۲ بهمن به پایان می‌رسد.
به قول یک معلم مقطع ابتدایی «دوباره بریز و بپاش‌ها شروع شده است.»تمامی این خرج‌ها را از مغازه آشنایان خودشان تهیه می‌کنند و دو برابر و سه برابر فاکتور می‌کنند و از دولت می‌گیرند. این همه دزدی و خیانت به وطن؟
هر بار ریخت و پاش این مراسم را می‌بینم سر درد می‌گیرم. با خودم می‌گویم سرت را بیانداز پایین و توجه نکن اما نمی‌توانم. جز غصه خوردن هم کاری از دستم بر نمی‌آید.
فقط اینجا نیست. در هزاران جای دیگر این ریخت و پاش‌ها هست.
استان‌ها، شهرها، روستاها. حساب کنید با پول این کارها چند مریض صعب العلاج را می‌شود درمان کرد، چقدر خانه می‌شود برای مردم ساخت، چقدر کارگاه و شغل می‌توان برای جوان‌ها درست کرد،…
وضعیت مدارس و آموزش و پرورش را بهتر کرد…»
برداشت از: رادیو زمانه / پارسا محمدی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر